2015/4/17 / เจริญชัย จงใจรัก / นักแสวงหา / ไทย 泰國 / อาทีไอเรดิโอ
คนเราเกิดมาในฐานะที่แตกต่างกันไป บางคนเกิดมาพร้อมทุกออย่าง บ่างคนเกิดมา ไม่มีอะไรสักอย่าง
แต่นั้นมันไม่ใชสิ่งที่เราที่จะไปกำหนดได้ แต่เราสามารถคันหาแสวงหาได้ด้วยตัวเราเอง
ชีวิตผมเกิดขึ้นมาในฐานะที่อยากจน เมื่อ่ครั้งยังเด็กหลังจากหยุดเรียนวันเสาร์อาทิตย์
ต้องออกเดินทางไปเป็นเพื่อนคุณแม่ นำเอาปลาที่พ่อเป็นคนหามา เพื่อนำไปแลกเปลี่ยนเป็นข้าวมาไว้กิน
ต้องเดินทางไกลไปตามบ้านญาติพี่น้องต่างๆผมเคยถามแม่ว่าแม่เราทำไม่ต้องมา
ทำอย่างนี้แม่บอกว่าเรามันคนจนเราต้องดิ้นรนเพื่อความอยู่รอดแม่ไม่เคยอายหรอกที่ทำอยางนี้ขอเพียงให้ลูกๆได้มีกิน
ชีวิตของผมเหมือนฟ้าลิขิตให้ต้องเดินทางไปในที่ต่างๆได้ประสพการมากมายที่ผ่านเข้ามาทำให้ชิวิติมีความเข็มแข็งต่อสู้กับโลก
ที่กว้างไกล
การเรียนรู้ในห้องเรียนของผมมันแสนสั้นนักเพราะความจนเป็นสิ่งบังคับให้ต้องหยุดเรียน
หลังจากที่จบป.สี่ก็ต้องเดินทางไปในอีกทางคือทางพระพุธทศาสนาชึ้งเป็นหนทางที่แม่เลือกให้เดิน
เพราะในจุดนั้นทำให้ผมได้เรียนต่อในสายธรรมได้ประสพการจากวัดฝึกความอดทนความพยายามนำมาใช้ในชีวิตทุกวันนี้
การเดินทางหาประสพการของผมยังไม่สิ้นสุดหลังจากที่อยู่ในจุดนั้นสี่ปีก็ต้องออกมาเผชิญกับโลกภายนอก
ชึ้งเป็นห้องเรียนที่ยิ่งใหญ่ที่ต้องก้าวไป ด้วยความรู้ที่น้อยนิด ต้องออกเผชิญกับผู้คนมากมาย
ครั้งแรกต้องทำงานในอู่ซ้อมรถได้รับเงินเดือนครั้งแรกหกร้อยบาท ตกวันละยี่สิบบาท แต่ที่ผมได้มากกว่านั้นคือความรู้ในด้านงานช่าง
และชีวิตของผมก็ต้องเรียนรู่ในเมืองหลวงถึงสี่ปีทำงานเด็กเสริฟตามร้านอาหารสี่ปีและความคิก็เปลี่ยนตามกาลเวลา
การเป็นลูกจ้างเขานั้นสำหรับผมแล้วคือการเรียนรู้เพื่อจะนำมาเปลียนแปลงชีวิตตัวเองให้ดีขึ้นไม่ต้องเป็นลูกจ้างเขา
และผมก็กลับมาอยู่บ้านทำตามความคิดความฝันคือเปิดร้านอาหารหลังจากทำได้หนึ่งปีผมก็ต้องเดินทางแสวงหาต่อซึ้การเดินทางไปครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งที่ผ่านมา
การเดินทางออกจากออ้มกอดแม่เผือไปสร้างครอบครัว ในตอนนั้นผมคิดว่าคงจะไม่ได้ไปไหนแล้ว แต่มันไม่ใช่อย่างที่คิด
เพราะหลังจากที่ไปมีครอบครัวได้แค่ปีกว่าๆมีลูกชายคนแรกเขาพึงจะได้แค่สามเดือน ผมก็ต้องจากเขาไปทำงานในต่างแดน
ผมไม่เคยคิดเลยว่าจะได้ไปไกลถึงเมืองนอก สิงค์โปรเป็นดินแดนที่ผมไปขุดทองเพื่อมาสร้างฐานะครอบครัวให้มีอยูมีกิน
ก่อนเดินทางผมตั้งความฝันตั้งเป้าหมายไว้ว่าต้องสร้างบ้านให้เสร็จ คนเราถ่ามีจุดหมายมีเป้าหมายแล้ว จะทำให้มีพลังใจ
ทำให้ประสพความสำเร็จ และการเดินแสวงหาในสิงค์โปรก็ได้รับความรู้มายมายในด้านงานก้อสร้าง
และได้นำกลับมาเป็นอาชีพได้สี่ปีผ่านไปไวเหมือนโกหกลูกชายเติมโตขึ้น เชือไหมครับผมกลับมาบ้านลูกเห็นผมกลัวร้องให้เลย
ภาพนั้นยังติดตาติดใจผมอยุ่เลยครับ
ผ่านสิงค์โปรมาสี่ปี่มีความรู้ติดตัวมารับเหมาแถวๆๆบ้านก็พอได้เลี้ยงลูก เลี่ยงครอบครัว เมือก่อรถไถนาก็ไม่มีต้องไปจ้างรถมาไถให้
ก็เลยคิดว่าถ่าเรามีเป็นของเราก็น่าจะดี จุดหมายเป้าหมายเกิดขึ้นอีกแล้วครับทำไงละที่นี้คุยกับแฟน ต้องไปอีกแล้วนะจะไปไหนดีตัดสินใจแล้ว
ไต้หวันนั้นคือจุดหมายปลายทางเอาละครับที่นี้มาถึงไต้หวันเขาบอกว่ามาทำโรงงานชิ้นสวนประดับยนต์ คิดว่าคงได้งานสบายแล้วเรา
แต่ที่ไหนได้เป็นโรงงานทำรถเข็น เอ้า มาถึงแล้วก็ต้องลุยละวะงานไรก็ต้องทำคงไม่เป็นไรหรอกแค่นี้
เข้าทำตอนแรกเขาก็ให้ฝึกงานเชือมเออไม่เคยทำเลยครับเอาเป็นไงเป็นกันงานอุ่ก็ผ่านมาแล้ก่อสร้างก็ผ่านมาแล้วกลัวอะไรงานแค่นี้
เดือนเดียวครับผ่านฉลุยเลย เพราะผมได้นำประสพการที่ผ่านมานำมาประยุกค์ใช้แต่ยังตกนิดเรีองภาษาเพราะสิงคโปรกำไต้หวันจะชือถาษาแตกตางกัน
ทางเหลาปันบอกต้องฝึกพูดภาษาให้ได้ภายในสามเดือนนะไม่งันส่งกลับเอาละสิโดนบักคับทางออ้มแล้วเรา
คนสอนก็ไม่มีทำใงละที่นี้ก็ต้องอาศัยหนังสือวิทยุที่สอนภาษาเริ่มจากการนับหนึ่งถึงสิบสามเดือนผ่านไปไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เพราะภาษาจีนเรียบร้อยครับคุยจ้อเลยคุยบ่อยจดจำวันละคำสองคำอย่าอายที่จะถามที่คำไหนไม่รู้นั้นคือสิ่งที่ผมนำมาเรียนรู้กับงานและชีวิตรอบข้าง
สิ่งสำคัญขาดไม่ได้ครับผมเป็นคนที่ใจดีจึงเป็นที่รักของเจ้านายและเพื่อนๆในโรงงาน ความฝันที่ตั้งไว้ในเวลาสามปีผมทำได้ครับรถไถนาหนึงคัน
ทำได้ตามฝันสำเร็จแล้ว ครับคิดว่าจะพอแล้วนะครับมีรถไถนาอาชีพงานช่างก็คงพออยูได้
อยุ่บ้านได้ไม่นาน อีกละครับพี่น้อง ไปอีกละ งานนี้ตั้งเป้าหมายไว้อยากได้รถสักคัน ต้องเดินทางเข้ามาไต้หวันอีกครั้งผมมาไต้หวันสวนมากจะอยู่ในเขตภาเหนือมากกว่า
ครั้งแรกไทเปชุหลิน ครั้งสองโรงงานอิเกที่เถาหยวนตรงนี้งานสบายหน่อยครับและได้เรียนรูอีกด้านคือคอมพิวเต้อ
มาใหม่ไม่กล้าเล่นคอมเขาครับกลัวพัง น้องเขาบอกว่าเล่นเลยพี่ไม่ต้องกลัว เอ้างั้นกสวยละครับไอ้ผมคนชอบลองชอบหาประสพการอยู่แล้ว
เล่นจนเล่นเป็นเลยละครับที่นี้ ในช่วงนั้นมีเวลาว่างมากก็เลยคิดว่าทอะไรดีนะในความที่วาผมเป็นคนที่ชอบในเสียงเพลง
จึงคิดในใจว่าลองฝึกหัดเขียนเพลงร้องเองน่าจะดีใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์ และผมก็หันเขียนไว้หลายงานเพลงเขียนเองร้องเองฟังเอง
บันทึกใสเทปไว้ฟังตอนนั้นไปจ้างร้านเขาเอาลงแผ่นให้แพงมากครับแต่ก็ทำเพราะความชอบ ครั้งหนึ่งทางสนรจัดงานสงกรานต์ก็ไปเที่ยวงานกับพื่อนไปยื่นอยู่ข้างเวที่
คิดในใจตัวเองว่าถ่าได้ขึ้นเวทีนี้คงจะดีนะความฝัของผมเก็บไว้ในใจและตั้งมั่นฝึกร้องเขียนเพลงเสาะแสวงหาโอกาสต่างๆ
โอกาสมันไม่ค่อยจะมาหาเรา แต่เราต้องเสาะแสวงหามันคื่คติประจำใจผม อย่ารอให้โกาสมาหาจงเดินตามหามัน
หลายครั้งที่พลาดโอกาสแต่ผมไม่เคยท้อ ครั้งนั้นทาง สนรประกาสหาแรงงานดีเด่นผมก็ส่งเรื่องไปปีแรกไม่ได้เอาใหม่ครับ
และก็ไม่เกิความพยายามของผม ผมทำได้แล้วครับได้รับคัดเลือกเป็นแรงงานดีเด่น
คนเราเกิดมาในฐานะที่แตกต่างกันไป บางคนเกิดมาพร้อมทุกออย่าง บ่างคนเกิดมา ไม่มีอะไรสักอย่าง
แต่นั้นมันไม่ใชสิ่งที่เราที่จะไปกำหนดได้ แต่เราสามารถคันหาแสวงหาได้ด้วยตัวเราเอง
ชีวิตผมเกิดขึ้นมาในฐานะที่อยากจน เมื่อ่ครั้งยังเด็กหลังจากหยุดเรียนวันเสาร์อาทิตย์
ต้องออกเดินทางไปเป็นเพื่อนคุณแม่ นำเอาปลาที่พ่อเป็นคนหามา เพื่อนำไปแลกเปลี่ยนเป็นข้าวมาไว้กิน
ต้องเดินทางไกลไปตามบ้านญาติพี่น้องต่างๆผมเคยถามแม่ว่าแม่เราทำไม่ต้องมา
ทำอย่างนี้แม่บอกว่าเรามันคนจนเราต้องดิ้นรนเพื่อความอยู่รอดแม่ไม่เคยอายหรอกที่ทำอยางนี้ขอเพียงให้ลูกๆได้มีกิน
ชีวิตของผมเหมือนฟ้าลิขิตให้ต้องเดินทางไปในที่ต่างๆได้ประสพการมากมายที่ผ่านเข้ามาทำให้ชิวิติมีความเข็มแข็งต่อสู้กับโลก
ที่กว้างไกล
การเรียนรู้ในห้องเรียนของผมมันแสนสั้นนักเพราะความจนเป็นสิ่งบังคับให้ต้องหยุดเรียน
หลังจากที่จบป.สี่ก็ต้องเดินทางไปในอีกทางคือทางพระพุธทศาสนาชึ้งเป็นหนทางที่แม่เลือกให้เดิน
เพราะในจุดนั้นทำให้ผมได้เรียนต่อในสายธรรมได้ประสพการจากวัดฝึกความอดทนความพยายามนำมาใช้ในชีวิตทุกวันนี้
การเดินทางหาประสพการของผมยังไม่สิ้นสุดหลังจากที่อยู่ในจุดนั้นสี่ปีก็ต้องออกมาเผชิญกับโลกภายนอก
ชึ้งเป็นห้องเรียนที่ยิ่งใหญ่ที่ต้องก้าวไป ด้วยความรู้ที่น้อยนิด ต้องออกเผชิญกับผู้คนมากมาย
ครั้งแรกต้องทำงานในอู่ซ้อมรถได้รับเงินเดือนครั้งแรกหกร้อยบาท ตกวันละยี่สิบบาท แต่ที่ผมได้มากกว่านั้นคือความรู้ในด้านงานช่าง
และชีวิตของผมก็ต้องเรียนรู่ในเมืองหลวงถึงสี่ปีทำงานเด็กเสริฟตามร้านอาหารสี่ปีและความคิก็เปลี่ยนตามกาลเวลา
การเป็นลูกจ้างเขานั้นสำหรับผมแล้วคือการเรียนรู้เพื่อจะนำมาเปลียนแปลงชีวิตตัวเองให้ดีขึ้นไม่ต้องเป็นลูกจ้างเขา
และผมก็กลับมาอยู่บ้านทำตามความคิดความฝันคือเปิดร้านอาหารหลังจากทำได้หนึ่งปีผมก็ต้องเดินทางแสวงหาต่อซึ้การเดินทางไปครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งที่ผ่านมา
การเดินทางออกจากออ้มกอดแม่เผือไปสร้างครอบครัว ในตอนนั้นผมคิดว่าคงจะไม่ได้ไปไหนแล้ว แต่มันไม่ใช่อย่างที่คิด
เพราะหลังจากที่ไปมีครอบครัวได้แค่ปีกว่าๆมีลูกชายคนแรกเขาพึงจะได้แค่สามเดือน ผมก็ต้องจากเขาไปทำงานในต่างแดน
ผมไม่เคยคิดเลยว่าจะได้ไปไกลถึงเมืองนอก สิงค์โปรเป็นดินแดนที่ผมไปขุดทองเพื่อมาสร้างฐานะครอบครัวให้มีอยูมีกิน
ก่อนเดินทางผมตั้งความฝันตั้งเป้าหมายไว้ว่าต้องสร้างบ้านให้เสร็จ คนเราถ่ามีจุดหมายมีเป้าหมายแล้ว จะทำให้มีพลังใจ
ทำให้ประสพความสำเร็จ และการเดินแสวงหาในสิงค์โปรก็ได้รับความรู้มายมายในด้านงานก้อสร้าง
และได้นำกลับมาเป็นอาชีพได้สี่ปีผ่านไปไวเหมือนโกหกลูกชายเติมโตขึ้น เชือไหมครับผมกลับมาบ้านลูกเห็นผมกลัวร้องให้เลย
ภาพนั้นยังติดตาติดใจผมอยุ่เลยครับ
ผ่านสิงค์โปรมาสี่ปี่มีความรู้ติดตัวมารับเหมาแถวๆๆบ้านก็พอได้เลี้ยงลูก เลี่ยงครอบครัว เมือก่อรถไถนาก็ไม่มีต้องไปจ้างรถมาไถให้
ก็เลยคิดว่าถ่าเรามีเป็นของเราก็น่าจะดี จุดหมายเป้าหมายเกิดขึ้นอีกแล้วครับทำไงละที่นี้คุยกับแฟน ต้องไปอีกแล้วนะจะไปไหนดีตัดสินใจแล้ว
ไต้หวันนั้นคือจุดหมายปลายทางเอาละครับที่นี้มาถึงไต้หวันเขาบอกว่ามาทำโรงงานชิ้นสวนประดับยนต์ คิดว่าคงได้งานสบายแล้วเรา
แต่ที่ไหนได้เป็นโรงงานทำรถเข็น เอ้า มาถึงแล้วก็ต้องลุยละวะงานไรก็ต้องทำคงไม่เป็นไรหรอกแค่นี้
เข้าทำตอนแรกเขาก็ให้ฝึกงานเชือมเออไม่เคยทำเลยครับเอาเป็นไงเป็นกันงานอุ่ก็ผ่านมาแล้ก่อสร้างก็ผ่านมาแล้วกลัวอะไรงานแค่นี้
เดือนเดียวครับผ่านฉลุยเลย เพราะผมได้นำประสพการที่ผ่านมานำมาประยุกค์ใช้แต่ยังตกนิดเรีองภาษาเพราะสิงคโปรกำไต้หวันจะชือถาษาแตกตางกัน
ทางเหลาปันบอกต้องฝึกพูดภาษาให้ได้ภายในสามเดือนนะไม่งันส่งกลับเอาละสิโดนบักคับทางออ้มแล้วเรา
คนสอนก็ไม่มีทำใงละที่นี้ก็ต้องอาศัยหนังสือวิทยุที่สอนภาษาเริ่มจากการนับหนึ่งถึงสิบสามเดือนผ่านไปไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เพราะภาษาจีนเรียบร้อยครับคุยจ้อเลยคุยบ่อยจดจำวันละคำสองคำอย่าอายที่จะถามที่คำไหนไม่รู้นั้นคือสิ่งที่ผมนำมาเรียนรู้กับงานและชีวิตรอบข้าง
สิ่งสำคัญขาดไม่ได้ครับผมเป็นคนที่ใจดีจึงเป็นที่รักของเจ้านายและเพื่อนๆในโรงงาน ความฝันที่ตั้งไว้ในเวลาสามปีผมทำได้ครับรถไถนาหนึงคัน
ทำได้ตามฝันสำเร็จแล้ว ครับคิดว่าจะพอแล้วนะครับมีรถไถนาอาชีพงานช่างก็คงพออยูได้
อยุ่บ้านได้ไม่นาน อีกละครับพี่น้อง ไปอีกละ งานนี้ตั้งเป้าหมายไว้อยากได้รถสักคัน ต้องเดินทางเข้ามาไต้หวันอีกครั้งผมมาไต้หวันสวนมากจะอยู่ในเขตภาเหนือมากกว่า
ครั้งแรกไทเปชุหลิน ครั้งสองโรงงานอิเกที่เถาหยวนตรงนี้งานสบายหน่อยครับและได้เรียนรูอีกด้านคือคอมพิวเต้อ
มาใหม่ไม่กล้าเล่นคอมเขาครับกลัวพัง น้องเขาบอกว่าเล่นเลยพี่ไม่ต้องกลัว เอ้างั้นกสวยละครับไอ้ผมคนชอบลองชอบหาประสพการอยู่แล้ว
เล่นจนเล่นเป็นเลยละครับที่นี้ ในช่วงนั้นมีเวลาว่างมากก็เลยคิดว่าทอะไรดีนะในความที่วาผมเป็นคนที่ชอบในเสียงเพลง
จึงคิดในใจว่าลองฝึกหัดเขียนเพลงร้องเองน่าจะดีใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์ และผมก็หันเขียนไว้หลายงานเพลงเขียนเองร้องเองฟังเอง
บันทึกใสเทปไว้ฟังตอนนั้นไปจ้างร้านเขาเอาลงแผ่นให้แพงมากครับแต่ก็ทำเพราะความชอบ ครั้งหนึ่งทางสนรจัดงานสงกรานต์ก็ไปเที่ยวงานกับพื่อนไปยื่นอยู่ข้างเวที่
คิดในใจตัวเองว่าถ่าได้ขึ้นเวทีนี้คงจะดีนะความฝัของผมเก็บไว้ในใจและตั้งมั่นฝึกร้องเขียนเพลงเสาะแสวงหาโอกาสต่างๆ
โอกาสมันไม่ค่อยจะมาหาเรา แต่เราต้องเสาะแสวงหามันคื่คติประจำใจผม อย่ารอให้โกาสมาหาจงเดินตามหามัน
หลายครั้งที่พลาดโอกาสแต่ผมไม่เคยท้อ ครั้งนั้นทาง สนรประกาสหาแรงงานดีเด่นผมก็ส่งเรื่องไปปีแรกไม่ได้เอาใหม่ครับ
และก็ไม่เกิความพยายามของผม ผมทำได้แล้วครับได้รับคัดเลือกเป็นแรงงานดีเด่นประจำปี๒๕๕๗ ลูชายได้มีโกาสบินมาทัศนศึกษาที่ไต้หวันเป็นความภุมิใจมากครับ
และผลพลอยได้คือความฝันที่ผมฝันไว้คือขึ้ร้องเพลงบนเวทีอันยิ่งใหญ่ครั้งแรกที่ขึ้นร้องในงานวีนแม่วันนั้น
ผมทำความฝันของผมด้วยการเสาแสวงหาโอกาส และสร้างความฝันเป้าหมายที่จะทำและก็ลงมือทำ
ถ่าเรามีความกล้าความมานะพยายามแล้ว สิ่งที่ฝันไว้คงไม่ไกลเกินเอื้อมของเรา
ประจำปี๒๕๕๗ ลูชายได้มีโกาสบินมาทัศนศึกษาที่ไต้หวันเป็นความภุมิใจมากครับ
และผลพลอยได้คือความฝันที่ผมฝันไว้คือขึ้ร้องเพลงบนเวทีอันยิ่งใหญ่ครั้งแรกที่ขึ้นร้องในงานวีนแม่วันนั้น
ผมทำความฝันของผมด้วยการเสาแสวงหาโอกาส และสร้างความฝันเป้าหมายที่จะทำและก็ลงมือทำ
ถ่าเรามีความกล้าความมานะพยายามแล้ว สิ่งที่ฝันไว้คงไม่ไกลเกินเอื้อมของเรา
